Ben je Joke (64, nee heus nog niet bejaard
hoor, voel me 46) van Taaluilen, dan word
je helemaal warm van een tekst die je van
a tot z leest met een grijns van oor tot oor.
Zelfs als het een paginagroot artikel is over
iets futiels als de Kanjerprijs van de
Postcodeloterij. Want als woorden je
meesleuren en je wilt door en door en
door, is er iets heel goed aan die tekst. Je
grijpt de pagina er nog eens bij. Misschien
reageer je toch wat overdreven… Maar nee,
ook bij nader inzien vind je het een juweel.
Je ogen vliegen alweer van regel naar regel.
Je scheurt de pagina met een rafelige rand
uit de krant, gretig om hem aan andere
Taaluilen te laten zien. “Vind je dit nou geen
ge-wel-di-ge tekst!?” Van de weeromstuit
gooi je je nieuwste stopwoordje er voor de
zoveelste keer op die dag uit.
“Ge-wel-dig!!” Gelukkig zijn de andere
Taaluilen het helemaal met je eens.
Nieuwsgierig geworden?
Met dank aan verslaggever Jeroen Schmale, het AD (en andere kranten waarin het was doorgeplaatst) en de Postcodeloterij.